Warsztaty z Andrzejem Kowalczykiem

Rozmowy przy… poszukiwaniu  dawnych całości
Utracone idee obiektów teatru Cricot 2

29 czerwca – 5 lipca 2015, godz. 10:00-18:00 


Prowadzenie: Andrzej Kowalczyk (przy udziale Andrzeja i Teresy Wełmińskich oraz Tomasza Dobrowolskiego)
Limit uczestników: 12 osób
Pokaz publiczny: 5 lipca, 18:00

 

Pokaz

 

Aby zapisać się na warsztat, pobierz formularz zgłoszeniowy i wyślij na adres workshop@cricoteka.pl w tytule wiadomości podając nazwisko prowadzącego. Termin nadsyłania zgłoszeń: 12 czerwca 2015. 

 

Intencją autora warsztatów, Andrzeja Kowalczyka, jest odtworzenie trzech niegdyś opracowanych i wykonanych obiektów teatru Cricot 2, które z istotnych powodów zostały „porzucone” czy też „zawieszone” w użyciu przez Tadeusza Kantora. Projekt ten opiera się na uczestnictwie autora warsztatów w ich ówczesnym powstawaniu, jego zaangażowaniu w ich realizację przed laty i poczuciu utraty ważnych chronologicznie obiektów w zbiorach archiwum. Spełnia tym samym podstawową konieczność wypowiedzi artystycznej i określa powód działania. Wprowadza element realności. A niezbędne czynności manualne łamią konwencję teatralną.

 

Warsztaty

 

Właściwe zadanie realizuje grupa poprzez autonomiczną akcję opartą na opracowaniu lub wyborze własnych obiektów. Zespół ma prawo do przejęcia inicjatywy. Wątek autorski ma spełniać zadanie inspirujące. Uczestnicy mogą pozostać w dialogu, opiniować krytycznie podejmowane działania. Mogą też w geście pełnej negacji „wypchnąć” uciążliwego inicjatora wraz z jego świętościami poza strefy przez nich pożądane; zredukować go do roli eksponatu pozbawionego prawa głosu. Siła ekspresji aktorskiej oraz ranga podnoszonych, bieżących wątków rozstrzygną o powodzeniu pracy zespołu. Z kolei wiedza o obiekcie w Teatrze Cricot 2 pozwoli przygotować etiudę zakładającą współdziałanie i spięcie elementarnych inicjatyw w poli-obiekt – wspólny obiekt działający tylko dzięki pełnej determinacji i aktywności wszystkich uczestników. Dopuszczalna jest każda motywacja – od szukania drogi, ratunku, ucieczki, po budowę „narzędzia triumfu” (a nawet przemocy). Sprzeczne cele uatrakcyjnią warstwę tekstową i postawią pod znakiem zapytania finał. Finał, jak to finał, poznamy dopiero dzięki wspólnej pracy.

Przestrzenie do wykorzystania

  1. Fizyczne – pod, na, za, ponad, wnętrze, zewnętrze…
  2. Imaginacyjne – przeszłość, wspomnienie, tymczasowa teraźniejszość, przepowiednia, przyszłość…
  3. Emocjonalne – oczekiwanie, usiłowanie, działanie, repetycja; działanie, nieodwołalna decyzja, oczekiwanie. Skutek: aktualny, przeszły, wspomnienie…

Obiekty odtwarzane

  1. Początkowa wersja projektu drzwi do spektaklu Niech sczezną artyści Tadeusza Kantora – opracowana częściowo, zrealizowana, nie użyta w spektaklu. Brutalizm materiału: ocynkowana blacha, puszka okutego zamka i ciężka klamka. Ta wersja znalazła się w publikowanych później przez Kantora materiałach do spektaklu, mimo że zostały opracowane i wykonane „właściwe” drzwi do „wspólnego pokoju”. Groźna płaszczyzna zimnej blachy wróciła w Maszynie miłości i śmierci. Podwojona, bez detalu, jako rozsuwane wrota.
  2. Deska z Powrotu Odysa – replika historycznego obiektu ze spektaklu Powrót Odysa, w skali sceny Nigdy tu nie powrócę (5 m) wykorzystana w czasie premiery i podczas europejskiego tournée spektaklu, w trakcie przygotowania podróży do Argentyny „porzucona”.
  3. Armatnie podwozie pod krzyż (Wielopole, Wielopole – wersja polska). Konserwacja, skompletowanie i przygotowanie do ekspozycji. Element Krzyża Wojennego.

Całość działań – jako samodzielny etap pracy – przewiduje kontynuowanie ważkich wątków w kolejnym, indywidualnie określonym programie Teresy i Andrzeja Wełmińskich. Przyjęta konwencja daje możliwość uczestnictwa w dwóch warsztatach. Pozwoli poznać metodę pracy autorów warsztatów z Tadeuszem Kantorem, a także pracę samego artysty. Dźwięk opracowany przez współdziałającego przez lata z Tadeuszem Kantorem Tomasza Dobrowolskiego będzie również skutkiem inicjatyw grupy. Chętnie widzimy uczestników przygotowanych muzycznie, instrumentalnie. Współpraca w dwóch etapach warsztatów pozwoli w oczywisty sposób dopełnić teatralną formę finalnego pokazu. Literacki materiał wyjściowy zostanie zaproponowany. Natomiast warstwa tekstowa – oparta na tradycji Teatru Cricot 2 – ma być efektem indywidualnych inspiracji aktorów.

Część teoretyczna 

  1. Kompozycje przestrzenne sceny Teatru Cricot 2 – Andrzej Kowalczyk
  2. Koncepcje ideowe teatru Tadeusza Kantora – Andrzej i Teresa Wełmińscy
  3. Realizacja dźwięku w teatrze Tadeusza Kantora – Tomasz Dobrowolski

 

ANDRZEJ KOWALCZYK

Absolwent Architektury Politechniki Krakowskiej (absolutorium 1982); w latach 1984-1998 pracownik Cricoteki – współtwórca wielu wystaw krajowych i zagranicznych; kierownik techniczny Teatru Cricot 2; aktor Teatru Cricot 2 w latach 1985–1992; udział w spektaklach teatru Tadeusza Kantora: Niech sczezną artyści, Wielopole, Wielopole, Nigdy tu już nie powrócę, Dziś są moje urodziny. Brał udział w akcji teatralnej Lekcja anatomii wg Tadeusza Kantora – debata zrealizowanej z częścią zespołu Teatru Cricot 2 jako hommage dla Tadeusza Kantora, 1991.

Stale współpracuje (scenografia, reżyseria, udział w spektaklach) z teatrem Aktorzy Teatru Cricot 2 – Manjacy, 1993; Ameryka czyli nie oglądaj się za siebie, 1995; Minęło, minęło i tak przeminą wszystkie historie, 2007. Brał udział w projektach Andrzeja Wełmińskiego Da liegt der Hund  begraben – Germanias Halluzinationen, w Theater Rampe, Stuttgart, 1997; De Dolende Ney, Amsterdam, 1999.

W 2004 otrzymał Nagrodę Dziekana Wydziału Architektury Politechniki Krakowskiej na X Międzynarodowym Biennale Architektury w konkursie Muzeum Tadeusza Kantora (zespół Jacek Czech, Andrzej Kowalczyk, Jakub Kowalczyk).

 

TOMASZ DOBROWOLSKI

Krakowianin, urodzony w 1949 roku. Współpracę z Tadeuszem Kantorem rozpoczął w 1978 roku, uczestnicząc jako akustyk w powstawaniu Cricotage „Gdzie są niegdysiejsze śniegi”. W 1979 roku wystąpił w roli Pedla w „Umarłej klasie”. Po przerwie, od 1986 roku, był akustykiem Teatru Cricot 2, a do 1999  roku pracownikiem Cricoteki, gdzie brał udział w formułowaniu wystaw, wyposażając je w sferę dźwiękową. Brał tez udział w akcjach teatralnych z Aktorami Teatru Cricot 2.

 

TERESA WEŁMIŃSKA

Aktorka, reżyser. Ukończyła Studium Medyczne w Krakowie. W latach 1976-1990 współpracowała z Tadeuszem Kantorem i występowała w spektaklach Teatru Cricot 2: Umarła klasa, Gdzie są niegdysiejsze śniegi, Wielopole, Wielopole, Niech sczezną artyści, Nigdy tu już nie powrócę i Dziś są moje urodziny. Od 1992 wraz z Andrzejem Wełmińskim realizuje spektakle teatralne oraz prowadzi warsztaty teatralne.

 

ANDRZEJ WEŁMIŃSKI

Absolwent wydziału grafiki krakowskiej ASP (dyplom u prof. Włodzimierza Kunza, 1977). Zajmuje się rysunkiem, malarstwem, fotografią, tworzy obiekty i instalacje. Związany z Galerią Foksal i Galerią Krzysztofory. Aktor, reżyser. Współpracował z Tadeuszem Kantorem, w latach 1973-1990 brał udział we wszystkich realizacjach i tournée Teatru Cricot 2. Wraz z żoną Teresą twórca spektakli: Manjacy z Aktorami Teatru Cricot 2, 1993; Ameryka czyli nie oglądaj się za siebie z Aktorami Teatru Cricot 2, 1995; Demon ruchu w Teatrze Polskim w Bydgoszczy, 1996; Rzeźnia wg Sławomira Mrożka w Teatrze Polskim w Bydgoszczy, 1997; Da liegt der Hund begraben – Germanias Halluzinationen – Theater Rampe, Stuttgart, 1997; scenografia do spektaklu muzycznego De Dolende Ney – Amsterdam, 1999; Hydromaschinen Prozession – teatralna akcja plenerowa w ramach imprezy stadt im fluss na zamówienie władz miasta Esslingen, 2005; Minęło, minęło i tak przeminą wszystkie historie… z Aktorami Teatru Cricot 2, 2007; Traumatikon – Rose Bruford College, Londyn, 2011; Flammarion – La MaMa Spoleto, 2011; Pages from the Book of… – Rose Bruford College, Londyn, 2012, spektakl prezentowany na Międzynarodowym Festiwalu Istropolitana Project w Bratysławie (otrzymał dwie główne nagrody w kategoriach: Wybitne Osiągnięcie oraz Najlepsza Produkcja), w Edynburgu na festiwalu Fringe, w Moskwie na Moscow International University Theatre Festival.

Teresa i Andrzej Wełmińscy prowadzą wykłady i warsztaty dotyczące historii, teorii (filozofii) oraz praktyk scenicznych Teatru Cricot 2. Warsztaty prowadzone były między innymi w Stuttgarcie, Romainmotier, w Rote Fabryk w Zurychu, Scuola Teatro Dimitri Verscio, Loughborough University UK, University of Washington USA, w Rose Bruford College w Londynie, w Uniwersytecie Teherańskim.

Więcej na stronie www.welminski.pl

0
    Twój koszyk
    Twój koszyk jest pustyWróć do sklepu