Cloakroom 2024: Szukając w studni – wystawa czasowa

Na jednym z prezentowanych rysunków Kantora znajdziemy dopisek o samodzielnej anatomii kostiumu. Odnosząc się do niego, ekspozycja stara się przedstawić „samodzielną anatomię” wspomnień uczestników tamtych wydarzeń, narastających przez 68 lat. Ta forma pamięci-kostiumu pozwala przywołać moment artystycznego fermentu tuż po politycznej odwilży, czasu przerwania milczenia wymuszanego dotąd przez doktrynę realizmu socjalistycznego. Wraz z „wystawą 9” z 1955 r. artyści i artystki zwrócili się ponownie ku próbom kreowania rzeczywistości nie tylko artystycznej, ale też rzeczywistości w ogóle. Twórcy ci w dużej mierze skupieni byli wokół Tadeusza Kantora i spotykali się w kawiarni u Warszawianek, miejscu ważnym dla krakowskiej awangardy – jak wspomina Krystyna Zachwatowicz-Wajda, której wizyta w Cricotece bezpośrednio zainspirowała powstanie wystawy „Szukając w studni”.

Krystyna Zachwatowicz-Wajda była jedną z uczestniczek i aktorek pierwszych przedstawień Teatru Cricot 2 – Odtwórczyni roli Dziewczyny z pieskiem w pantomimie autorstwa Kazimierza Mikulskiego „Studnia, czyli głębia myśli”, wystawionej także w jego reżyserii. Spektakl ten wraz z „Mątwą” Witkacego w reżyserii Tadeusza Kantora, po której był grany, składały się na program pierwszych przedstawień teatralnych Cricot 2.

Cloakroom 2024

Rozpoczęty w 2021 r. program wystaw Cloakroom opiera się na rozpoznaniu i kuratorskim badaniu we współczesnych sztukach wizualnych tematycznych związków z twórczością i postacią Tadeusza Kantora.

Wybór tematów i konkretnych artystów/artystek bazuje na przeplatających się, wzajemnie uzupełniających i dialogujących z sobą strategiach: stawianiu na nowe nazwiska, które odświeżają i dynamizują artystyczną rzeczywistość, ale też osoby artystyczne o już ugruntowanej pozycji, a także postaci istotne w historii Teatru Cricot 2. Pozwala to na wypracowanie nowych płaszczyzn dialogów między twórcami i między pokoleniami oraz szerszy obraz obecności Kantora w sztukach wizualnych.