Gra z Kantorem

W latach 2018–2022 projekt funkcjonował jako cykl projekcji spektakli teatralnych najważniejszych światowych reżyserów, które podejmują artystyczną grę z twórczością Tadeusza Kantora. Pomysłodawczynią i pierwszą kuratorką projektu była Anna Róża Burzyńska, do której w 2020 roku jako współkuratorzy dołączyli: Małgorzata Jabłońska, Tadeusz Kornaś i Dariusz Kosiński. Prezentowaliśmy wtedy spektakle takich reżyserek i reżyserów jak: Pina Bausch, Robert Wilson, Romeo Castellucci, Reza Abdoh, Jan Lauwers, Gisèle Vienne, William Kentridge czy Pippo Delbono. Każdą projekcję poprzedzała krótka prelekcja. Prezentowane spektakle składały się na przegląd awangardowych tendencji współczesnego teatru i katalog wątków, które twórcy dzielili z Kantorem – teatralne środki, formy i symbole, zainteresowanie podobnymi tematami: doświadczeniem wojennej traumy, przemijaniem ciał, przedmiotów i idei, pamięcią i postpamięcią, duchami i upiorami przeszłości oraz pytanie o sens uprawiania sztuki.

W 2023 roku program otrzymał nowy kształt corocznego, dwutygodniowego festiwalu, którego każda edycja koncentruje się wokół jednego kraju czy kręgu kulturowego. Jednocześnie Gra z Kantorem zyskała na interdyscyplinarności i zróżnicowaniu form prezentacji – oprócz projekcji spektakli w program włączając spektakle na żywo, wystawy, czytania performatywne, wykłady czy spotkania z artystami i badaczkami. Autorką nowej formuły programowej, budowanej w ramach współprac z międzynarodowymi instytucjami i uczelniami artystycznymi, była kuratorka pierwszej, hiszpańskiej edycji, Magdalena Link-Lenczowska. „Gra z Kantorem” przyjęła odtąd podwójną perspektywę – badając wpływ, jaki miał na światową sztukę Cricot 2 w okresie swojej aktywności, a jednocześnie, jakie motywy z jego imaginarium stały się ważne dla najnowszego, odmiennego geograficznie, politycznie i kulturowo pokolenia artystów i artystek. W kontekście formalnym i tematycznym projekt zadaje pytania, jak Kantorowskie idee mogą być dziś przetwarzane przez język sztuki i na które z obecnych problemów cywilizacyjnych – z nowymi wojnami, konfliktami i kryzysami – mogą być odpowiedzią. A także odwrotnie – czym Tadeusz Kantor mógłby się dziś zainspirować w działalności współczesnych twórców.