Perform[ing] Poland: 13. Klatka

„13. klatka” to wielopoziomowe badanie: śladów na znalezionych zdjęciach obecności fotografa, ale także procesów zapamiętywania u widza oraz procesów percepcji i projekcji zaproszonych do projektu osób.

Informacje praktyczne:

Koncepcja i realizacja: Weronika Fibich/Patrycja Terciak

Czas trwania: 50 minut

Od 16 lat

Bezpłatne wejściówki papierowe, do odbioru w kasie. Osobne wejściówki na każdy dzień (22 i 23 listopada).

Performans „13. klatka”

Zanim spotkałam właściciela zdjęć, z wielkiego kartonu wyciągałam światłoczułą materię, na której zapisywał świat. Z każdą fotografią poznawałam nowe fakty, rozczytywałam zapis migawki. Składałam domniemaną historię.

Zanim spotkałam właściciela zdjęć, poznałam jego sposób obserwowania świata. W detalach i portretowych kadrach ujmował swoją codzienność przez dziesiątki lat.

Każda narracja jest prawdopodobna. Ciekawość, posiadanie skrawków czyjejś historii, spotkanie z człowiekiem do tej historii przynależącym postawiły nas przed pytaniem: „Jak bardzo «wyrzucone» pozwala być «odnalezionym»?”. 

Duch fotografa, który organiczną serpentyną zaległ na śniegowej połaci, może być tak naprawdę jedynie cieniem, powidokiem. Może zdjęcie nigdy nie powstało, skoro mężczyzna na nim uwieczniony akcentuje poprzez dumnie noszony na piersi aparat:  „to JA jestem tu fotografem”. Czuję jednak bardzo mocno, że aurę dźwiga tu Ona, choć daje Jemu pierwszeństwo i wzrokiem usuwa się w cień, patrzy jednak prosto w jego serce, WYWOŁUJE GO.

Weronika Fibich pracuje z materią performatywną, na granicy reportażu i dokumentu. Autorka kilkudziesięciu akcji teatralnych, performansów, site-specific, eksperymentów formalnych oraz filmów. Twórczyni projektów, kuratorka zdarzeń artystycznych. Artystka antydyscyplinarna. Od 1998 roku związana z Ośrodkiem Teatralnym KANA w Szczecinie. W polu jej zainteresowań znajdują się działania przeprowadzane w przestrzeni (poza)teatralnej. Najczęściej podejmowanym przez nią tematem są pojęcia: pogranicza, w(y)kluczenia, (nie)pamięci, tożsamości, (gość)inności i (bio)różnorodności. Wykłada m.in. na Uniwersytecie Szczecińskim (Studia pisarskie) i na Akademii Sztuki w Szczecinie (Pracownia filmu społecznego). Od wiosny 2023 roku współprowadzi (z Karoliną Bregułą) Lokatorne – miejsce działań antydyscyplinarnych.

Patrycja Terciak jest doktorą sztuki w dyscyplinie sztuk plastycznych i konserwacji zabytków, kulturoznawczynią i teatrolożką. Laureatka stypendiów artystycznych Prezydenta Miasta Łodzi oraz Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Menadżerka kultury,  uczestniczka Neuroleadership Academy. Zawodowo związana z Teatrem Pinokio w Łodzi oraz Uniwersytetem Łódzkim. Jako twórczyni pracuje w materii teatru i sztuk wizualnych. Interesują ją kategorie liminalne, pamięć indywidualna i zbiorowa, sztuka dokumentacji, działania z zakresu trzeciej kultury.

Koncepcja i realizacja: Weronika Fibich/Patrycja Terciak

Fotografie: Pan Gabriel

Głos: Piotr Motas

Przestrzeń dźwiękowa: Piotr Matula

Wideo: Michał Niedzielski

Opisy zdjęć: Ewa Julianna Szostakowa, Tomasz Grygier, Joanna Szczepanik, Piotr Motas, Marta Mikuła, Michał Wojtarowicz, Łukasz Cieślak, Grzegorz Habryn, Danuta Narojczuk, Zuzanna Seweryna Dolega, Katarzyna Skręt, Ryszard Narojczuk

Wsparcie: Ewa Ciechanowska i Magdalena Prosowska

Mikroskopia optyczna: Martyna Leszczewicz i Lidia Lipińska (Laboratorium Biotechnologii Przemysłowej, Bionanopark)

Mikroskopia elektronowa: dr Marcin Rosowski (Laboratorium Biofizyki Molekularnej i Nanostrukturalnej, Bionanopark)

Konsultacje dotyczące konserwacji fotografii: Marta Saganek (Instytut Sztuki PAN)

 Premiera: 17 listopada 2018,  Teatr Szwalnia w Łodzi

Dokumentacja fotograficzna: Ewa Ciechanowska, Rami Shaya

Wydarzenie jest realizowane w ramach ogólnopolskiego projektu Perform[ing] Poland Instytutu im. Jerzego Grotowskiego, więcej informacji: https://grotowski-institute.pl/projekty/performing-poland/