PRZECIW NICOŚCI albo 3 cm nad pustą głową…

Ontologiczny spektakl  w trzech aktach z prologiem i sceną epilogowatą inspirowany życiem i twórczością Stanisława Ignacego Witkiewicza.

Sektakl Against Nothingness or cm Above an Empty Head jest obecnie prezentowany na The Edinburgh Festival Fringe: 

18 –24 Sierpnia 2014

„Przecież  mogłoby nic nie być, i  mnie też  – nigdy nie wychynąłbym na ten świat z nicości –  ale jeszcze dziwniejsze jest to przypuszczenie, że świat mógłby być  beze mnie…”
Stanisław Ignacy Witkiewicz, Jedyne wyjście

Stanisław Ignacy Witkiewicz – jeden z najbardziej wszechstronnych polskich twórców XX wieku – dramaturg, filozof, malarz, fotograf, krytyk, pisarz. Był postacią zupełnie niezwykłą, uwikłaną w sprzeczności, pełną psychologicznych niuansów, skrajnych namiętności.  Niezrozumiały przez otoczenie i osamotniony w świecie własnych idei.
Był jednym z najradykalniejszych reformatorów teatru XX w.

Spektakl rozpoczyna się mroczną sceną  „ostatecznego rozrachunku”  autora – Witkiewicza.
Przed oczami przewija się niekończąca plejada postaci i bytów uwikłanych w jego dramaty. Swoiste  panoptikum,  menażeria a raczej bestiarium, gdzie pojawiają się: Genialni wariaci,
Sklerotycy
Wynalazcy demonstrujący swoje wytwory i wymysły
Okrutni tyrani
i ich ofiary
Trupy
Wreszcie duchy
A  wszystko to spowija
Szaleństwo
Okrucieństwo
Koszmar
Arie
absurdalne wiersze i rymowanki
strzępy  dialogów oraz tajemniczych kodów

Bohaterowie dramatów Witkiewicza dążą do odkrycia Tajemnicy Istnienia, doznania wyjątkowości własnej osobowości, pragną metafizycznych doznań. Umowność scenicznego świata sprawia wrażenie zabawy w teatr, co podkreśla zerwanie z tradycyjną iluzją gry, nieprawdopodobieństwo perypetii, słownictwo wyrażające „programowy bezsens”. Witkacy był przeciwnikiem psychologizmu i realizmu na scenie, czyli „bebechowatości” sztuki.

Premiera odbyła się w Londynie na scenie Teatru The Barn Rose Bruford College 06, 07 lutego 2014 r.

Spektakl powstał w trakcie intensywnego procesu trwającego 5 tygodni wraz z 55 studentami III roku Rose Bruford (European Theatre Arts Course) w reżyserii i współpracy z Teresą i Andrzejem Wełmińskimi. Metody pracy wynikały z wieloletniej praktyki teatralnej wypracowanej przez tych artystów odwołując się zwłaszcza do idei teatru autonomicznego, dla którego wszystkie komponenty dzieła są równoprawne oraz sięgając do fundamentalnych zasad sztuki współczesnej, podkreślając rolę ryzyka, kreatywności, niepewności,  nieodwracalności i współodpowiedzialności za ostateczny kształt spektaklu.