Biografie w teatrze

Kuratorka: Łucja Iwanczewska
Współpraca: Marta Bryś

Kto inspiruje? Tadeusz Kantor… Biografie indywidualne, zbiorowe, narodowe, wspólnotowe, historyczne, mityczne, fikcyjne, zapisane, czynione, odtwarzane, wytwarzane… Kto inspiruje? Kim jesteśmy? Z czego jesteśmy zrobieni? Jakim negocjacjom tożsamościowym podlegamy? Jakie pola symboliczne fundujemy?

Chcielibyśmy przyjrzeć się strategiom biograficznym w dramacie i teatrze, a także w przedstawieniach i dramatyzacjach społecznych. Interesują nas różnorodne zabiegi modelowania i demodelowania aspektów biograficznych funkcjonujących na styku tekstu, obrazu, pamięci, działania cielesnego i materialnej obecności.

 

Program

Panel dyskusyjny z udziałem Joanny Krakowskiej, Pawła Rodaka, Andrzeja Ledera, Dariusza Kosińskiego i Małgorzaty Sikorskiej-Miszczuk
19.11.2014, godzina 18:00

Biografia jako od-twarzanie historii w dramacie i teatrze: między zmyśleniem, rekonstrukcją, prawdą zdarzenia, plotką, białą plamą, trupem, archiwum, performatywnym wytwarzaniem. Czym jest historia w dramacie, teatrze, literaturze i sztuce? Jaki jest splot biografii i historii, a jaki biografii i tożsamości? W jaki sposób opowiadane są historie wytwarzające wspólnotę, jaką tożsamość zbiorową fundują? Które historie są nam potrzebne do stworzenia wspólnotowej biografii? Jakie są nasze biografie?

 

projekcja filmu Wiera Gran oraz spotkanie z Agatą Tuszyńską, prowadzenie: Marta Bryś oraz czytanie performatywne dramatu Wiera. Dramat w sześciu obrazach
8.12.2014, godz. 16:30

Film Wiera Gran autorstwa Agaty Tuszyńskiej, w reżyserii Marii Zmarz-Koczanowicz to opowieść o słynnej polskiej pieśniarce kabaretowej żydowskiego pochodzenia, która u szczytu swojej sławy została oskarżona o kolaborację z Niemcami w warszawskim getcie podczas II wojny światowej. Postawione jej zarzuty, mimo braku ostatecznych dowodów doprowadziły do całkowitego odizolowania Wiery Gran od świata. Film Tuszyńskiej to zapis rozmów z Wierą Gran przeprowadzonych w paryskim mieszkaniu artystki oraz z osobami, które pamiętają czasy getta warszawskiego. Ustalenie prawdy schodzi jednak w filmie na drugi plan, a najważniejszy staje się temat moralności, odpowiedzialności wydawania osądów wobec tych, którzy znaleźli się w dramatycznych czasach wojennych.

Wiera Gran

Reżyseria: Maria Zmarz-Koczanowicz
Scenariusz: Agata Tuszyńska
Zdjęcia: Ita Zbrojec-Zajt
Montaż: Grażyna Gradoń
Producent: Studio Filmowe Largo
Rok: 2012
Czas trwania: 67’

Wiera. Dramat w sześciu obrazach
Czytanie performatywne dramatu Agaty Tuszyńskiej i Jerzego Żurka
Dramaturgia: Michał Pabian
Reżyseria: Piotr Ratajczak
Czytanie: Agnieszka Przepiórska, Elżbieta Lisowska- Kopeć

 

 

projekcja fragmentów spektaklu Persona. Tryptyk / Marilyn oraz spotkanie z Krystianem Lupą, prowadzenie: Anna R. Burzyńska
09.12.2014, godz. 17:00

W 2008 roku w Narodowym Starym Teatrze w Krakowie odbyła się premiera spektaklu Factory 2 w reżyserii Krystiana Lupy. Spektakl był luźną fantazją na temat życia Andy’ego Warhola i jego współpracowników w słynnej Srebrnej Fabryce w Nowym Jorku. Ten silnie biograficzny nurt poszukiwań Lupa kontynuował w pracy w warszawskim Teatrze Dramatycznym, gdzie zrealizował dwa spektakle: Persona. Tryptyk / Marilyn (na motywach biografii Marylin Monroe) oraz Persona. Ciało Simone (poświęcona życiu Simone Weil, 2010).

Wizerunek Monroe w spektaklu Lupy bardzo się różni od tego, jaki znany jest szerokiej publiczności z fotografii oraz jej ról filmowych. Marilyn w wykonaniu Sandry Korzeniak (nagrodzonej za tę rolę Paszportem Polityki) staje się kobietą zagubioną nie tylko w relacjach z własnym otoczeniem, ale przede wszystkim nie potrafiącą rozdzielić własnej prywatności od wizerunku publicznego, zamkniętą pomiędzy lękiem przed tłumem a potrzebą bycia uwielbianą.

Teatr Dramatyczny w Warszawie
Persona. Tryptyk / Marilyn
Scenariusz, reżyseria, scenografia: Krystian Lupa
Kostiumy: Piotr Skiba
Muzyka: Paweł Szymański
Wideo: Jan Przyłuski
Zdjęcia: Katarzyna Pałetko
Premiera: 18 kwietnia 2009

 

Biografie zbiorowe/narodowe/wspólnotowe
projekcja fragmentów spektaklu Mickiewicz. Dziady. Performance oraz spotkanie z Pawłem Wodzińskim i Michałem Kuziakiem

15.12.2014, godz. 17:00

„W kierunku ujęcia Dziadów jako dramatu słabości poszedł Paweł Wodziński w swojej inscenizacji utworu – Mickiewicz. Dziady. Performance. Wskazałbym na cztery mocne gesty interpretacyjno-inscenizacyjne reżysera. Po pierwsze, wybór drugiej i trzeciej części dramatu (odrzucenie części czwartej i pierwszej). Po drugie, wyraźne przeformułowanie koncepcji chóru i związane z tym konsekwencje. W tekście Dziadów chór rozpada się w drugiej części dramatu, w momencie, w którym pojawia się tajemnicze widmo, część trzecia ukazuje próbę scalenia głosów dramatycznych w mesjanicznej wizji – u Wodzińskiego chór powstaje w zasadzie wyłącznie wtedy, gdy pojawia się kwestia zemsty, uczestnicy obrzędu tworzą wspólnotę w związku z uczuciem resentymentu, (na końcu spektaklu okaże się, że wspólnota jest wspólnotą zombies). Po trzecie, wystawienie dramatu Mickiewicza bez transcendencji, (są to więc Dziady bez Mesjasza, bez perspektywy zbawienia). Po czwarte, pozbawienie dramatu poezji, (czy może lepiej – poetyczności). Oczywiście, oprócz wymienionych gestów nie można pominąć innych ważnych aspektów przedstawienia, (np. współgrania a nie opozycji Wielkiej Improwizacji i Widzenia księdza Piotra, czy przebitek popkulturowych powracających w różnych fragmentach spektaklu, wątków łączących dramat z wydarzeniami pod 10 IV 2010, a także roli tańca, zastępującego w scenie więziennej muzykę). Pozostaje też kwestia performansu, a także kwestia wprowadzonego paratekstu, którym stają się różne głosy ważnych postaci europejskiej kultury, kolonizujących swoimi wypowiedziami Polskę. W wizji Wodzińskiego w centrum Dziadów znajduje się doświadczenie wykluczenia i głos wykluczonych, ukazywany w różnych perspektywach (chodzi o wykluczenie kulturowo/cywilizacyjne, społeczne, polityczne (narodowe)). Wodziński bada konsekwencje tożsamościowe takiej sytuacji” – Michał Kuziak, Inny Mickiewicz (2013). O „biografii narodu” rozmawiać będą reżyser spektaklu Mickiewicz. Dziady. Performance Paweł Wodziński i Michał Kuziak, który współpracował przy tworzeniu spektaklu.

Teatr Polski w Bydgoszczy
Mickiewicz. Dziady. Performance
wg Dziadów Adama Mickiewicza
Reżyseria, scenografia: Paweł Wodziński
Muzyka: Stefan Węgłowski
Kostiumy, reżyseria światła: Agata Skwarczyńska
Wideo: Remigiusz Zawadzki
Premiera: 22 kwietnia 2011

 

projekcja zapisu spektaklu Tadeusza Kantora Wielopole, Wielopole, realizacja nagrania: Andrzej Sapija oraz wykład Katarzyny Fazan
18.12.2014, godz. 17:00

Teatr Cricot 2
Wielopole, Wielopole
Reżyseria: Tadeusz Kantor
Premiera spektaklu: 26 czerwca 1980, Florencja
Realizacja nagrania: Andrzej Sapija Produkcja: Wytwórnia Filmów Oświatowych w Łodzi, 1984
Wydawca DVD: Ośrodek Dokumentacji Sztuki Tadeusza Kantora Cricoteka, Kraków 2006
Czas trwania: 68’

 

Wcielenia fotografii w (a)biograficznym teatrze Kantora
Dyskusja Katarzyny Fazan z biograficznością w teatrze Tadeusza Kantora. Wykładowi towarzyszyła będzie ekspozycja wynalazku Pana Daguerra ze spektaklu Wielopole, Wielopole.

 

Warsztaty

Biografie/filozofie podmiotu/rzecz – w teatrze i pismach Tadeusza Kantora, prowadzenie: Łucja Iwanczewska
 4 grudnia (16:00-18:00), 5 grudnia (16:00-18:00) , 6 grudnia 2014 (16:00-18:00)

Sięgając po przedmioty istniejące pod nieobecność ludzi, a sugerujące ich istnienie, Kantor ocala materialne ślady. Człowiek z Walizkami, Dziewczyna z Łyżeczkami, Dwaj Chasydzi z Ostatnią Deską Ratunku, Człowiek z Workiem i jego niewiadomą zawartością, Żołnierz i jego ważny Przedmiot – subiektywność jest na zewnątrz, w przedmiocie człowieka, tak tworzy się wspólnota między ludzkim i nie-ludzkim, wspólnota sprawcza działania i bycia. Będziemy się zastanawiali, jak przedmioty zapisują i odtwarzają biografię postaci powołanych przez Kantora, a także biografię jego samego. Jak pisał Bruno Latour: „Rzeczy są zbyt rzeczywiste, by być przedstawieniami, zbyt sporne, niepewne, zbiorowe, zróżnicowane, dzielące, by odgrywać rolę stabilnych, upartych, nudnych, podstawowych jakości, które urządzają wszechświat raz na zawsze” . Rzecz może być nagrobną inskrypcją, a jednocześnie świadectwem życia, jej użytkowa funkcja spełnia funkcję upamiętniającą, ludzkie działanie jest zapośredniczone obecnością rzeczy, a oba byty – człowiek i rzecz są równoprawnymi mieszkańcami świata. Będziemy także zajmowali się współczesnymi teoriami podmiotowości i tożsamości w kontekście twórczości Tadeusza Kantora. Warsztatowi będzie towarzyszyła prezentacja spektakli i wspólne czytanie pism Kantora. Uczestnicy otrzymają przygotowaną na tę okoliczność antologię tekstów Kantora i opracowań teoretycznych ze studiów nad biografią rzeczy o statusie egzemplarza do użytku wewnętrznego.

Zapisy do 28 listopada. Aby wziąć udział w rekrutacji należy przesłać na adres rezerwacje@cricoteka.pl wypełniony formularz zgłoszeniowy.

Dwa dni po zamknięciu przyjmowania zgłoszeń wszyscy chętni dostaną odpowiedź czy zakwalifikowali się do udziału w warsztatach. O uczestnictwie w warsztatach nie decyduje data przesłania zgłoszenia a informacje zawarte w formularzu, które zostaną zweryfikowane przez prowadzących warsztaty.

Warsztaty są bezpłatne. Zapraszamy studentów i wszystkich zainteresowanych.

 

Tadeusz Kantor. Przewodnik, prowadzenie: Marta Bryś
12 grudnia (16:00-19:00), 13 grudnia (11:00-14:00), 14 grudnia 2014 (11:00-14:00)

Warsztaty adresowane są do wszystkich, którzy chcieliby poznać twórczość Tadeusza Kantora – przede wszystkim teatralną. Podczas kilku dni zaprezentowane zostaną fragmenty spektakli, komentarze samego Kantora, zdjęcia i nagrania archiwalne. Zapoznając się z kolejnymi dziełami Kantora, uczestnicy stworzą mapę pojęć, dzięki której będą mogli dostrzec różnice i podobieństwa w koncepcjach artystycznych Kantora, zmieniających się na przestrzeni lat. Warsztat będzie miał charakter pracy twórczej, opartej na dyskusjach wokół prezentowanych materiałów archiwalnych. Celem warsztatów jest zapoznanie uczestników z bogatą i bardzo złożoną twórczością Kantora oraz inspiracja do dalszej, samodzielnej pracy.

 

Zapisy do 3 grudnia. Aby wziąć udział w rekrutacji należy przesłać na adres rezerwacje@cricoteka.pl wypełniony formularz zgłoszeniowy.

Dwa dni po zamknięciu przyjmowania zgłoszeń wszyscy chętni dostaną odpowiedź czy zakwalifikowali się do udziału w warsztatach. O uczestnictwie w warsztatach nie decyduje data przesłania zgłoszenia a informacje zawarte w formularzu, które zostaną zweryfikowane przez prowadzących warsztaty.

Warsztaty są bezpłatne. Zapraszamy licealistów i wszystkich zainteresowanych.

 

Spektakl

Stand_up Witkacy
2.12.2014, godz. 19:00
Kup bilet.

Przedstawienie łączy formę stand_upu z twórczością Witkacego, artystycznego buntownika, życiowego performera i rebelianta walczącego o wartości. To one-man-show w wykonaniu charyzmatycznego Wiesława Cichego, wzbogacany rewelacyjną muzyką i świetnie zaaranżowanymi piosenkami. W spektaklu zacytowano fragmenty inscenizacji dramatów Witkacego: … córka Fizdejki w reżyserii Jana Klaty (Teatr Dramatyczny im. J. Szaniawskiego w Wałbrzychu, 2004) oraz Nienasycenie w reżyserii Tomasza Hynka (Teatr Studio im. S.I. Witkiewicza w Warszawie, 2009)

Teatr Polski we Wrocławiu
Stand_up Witkacy
Wg Stanisława Ignacego Witkiewicza
Scenariusz, reżyseria, wykonanie: Wiesław Cichy
Scenografia i kostiumy: Małgorzata Matera
Światło i wideo: Mirek Kaczmarek
Muzyka: Rafał Karasiewicz
Współpraca dramaturgiczna: Piotr Rudzki
Konsultacja wokalna: Magdalena Śniadecka-Skrzypek
Konsultacja ruchu scenicznego: Maćko Prusak
Premiera: 27 marca 2014
Czas trwania: 80’ (bez przerwy)

 

 

 

0
    Twój koszyk
    Twój koszyk jest pustyWróć do sklepu