Wystawianie Kantora. Wyzwania kuratorskie – panel dyskusyjny

fot. Z. Prokop

Panel dyskusyjny „Wystawianie Kantora. Wyzwania kuratorskie” poświęcony będzie strategiom prezentacji twórczości Tadeusza Kantora na wystawach organizowanych przez CRICOTEKĘ.

Panel dyskusyjny z udziałem Katarzyny Fazan, Michała Kobiałki, Jarosława Suchana, Małgorzaty Paluch-Cybulskiej, Bogdana Renczyńskiego, Natalii Zarzeckiej, Kamila Kuitkowskiego i Magdaleny Ujmy-Gawlik.

Panel jest częścią cyklu wydarzeń wokół 33 rocznicy śmierci Tadeusza Kantora – „Świat indywidualny Tadeusza Kantora”.

Panel dyskusyjny „Wystawianie Kantora. Wyzwania kuratorskie” poświęcony będzie strategiom prezentacji twórczości Tadeusza Kantora na wystawach organizowanych przez CRICOTEKĘ.

Do udziału w panelu, który poprowadzi prof. dr hab. Katarzyna Fazan, zaprosiliśmy trzy grupy ekspertów: kuratorów zajmujących się wystawianiem Kantora z Cricoteki — Małgorzatę Paluch-Cybulską, Bogdana Renczyńskiego i Natalię Zarzecką; niezależnych kuratorów kantorowskich ekspozycji — prof. Michała Kobiałkę i dr Jarosława Suchana; związanych z instytucją autorów postkantorowskich ekspozycji — Kamila Kuitkowskiego i Magdalenę Ujmę-Gawlik.

Przyczynkiem do rozmowy będzie przemiana ekspozycji stałej „Tadeusz Kantor. Widma”. 7 grudnia, po trzech latach eksploatacji wystawy zostaną wprowadzone w jej przestrzeń nowe obiekty. W przedmiotach tych zakodowane są problemy takie jak: katastrofa, indywidualna kondycja ludzka w opozycji do umasowienia, nomadyzm i opresja. Stanowią one nie tylko miąższ twórczości Tadeusza Kantora, odnoszą się także do uniwersalnych i wciąż aktualnych zjawisk, które odnajdujemy w naszej przestrzeni społeczno-kulturowej. Wystawa „Widma. Korekta” zaproponuje zmianę napięć i znaczeń między obiektami, a będzie pokazywana aż do jesieni 2025 roku.

Pretekstem do rozmowy stanie się także trwająca od kilku miesięcy praca konceptualna nad kolejną odsłoną wystawy stałej, a także przypadająca na przyszły rok 10. rocznica otwarcia Cricoteki w nowej siedzibie, które zainicjowało oryginalny program i nową misję instytucji. Podjęte wówczas zadania i wyzwania zmierzały do przekształcenia Cricoteki w wyjątkową instytucję sztuki współczesnej: muzeum-archiwum rezonujące ze sztuką aktualną i ciągłymi transformacjami kulturowymi; instytucję zakotwiczoną w dziedzictwie jej założyciela, a przez to pozostającą w stałym dialogu z twórczością Tadeusza Kantora — odnosząc się do niej, dyskutując, kłócąc, odwracając się i powracając.