Tadeusz Kantor i Luis Buñuel. Punkty przecięcia, linie podziału. Wykład z cyklu: Dalej już nic

Wykłady z cyklu „Dalej już nic? Interpretacje i reinterpretacje twórczości Tadeusza Kantora” to okazja do rozmowy o twórczości Tadeusza Kantora. Wykłady mają za zadanie poszerzyć perspektywy postrzegania dzieł twórcy teatru Cricot 2. Zapraszamy do wysłuchania specjalistów, którzy interpretują, reinterpretują i prezentują niezbadane dotąd konteksty i nowe, nieanalizowane tematy.

Temat: Tadeusz Kantor (1915 – 1990) i Luis Buñuel (1900 – 1983). Punkty przecięcia, linie podziału

Prowadząca: Katarzyna Osińska

Wielkopostne bębny z Calandy w filmach Luisa Buñuela i kołatki u Tadeusza Kantora, sparodiowana Ostatnia Wieczerza w Viridianie i klisza Ostatniej Wieczerzy w Wielopolu, Wielopolu, Golgota Nazarina i Golgota Helki. To tylko nieliczne przykłady religijnych odniesień w twórczości obu artystów, z których jeden – Luis Buñuel – deklarował się jako ateista („ateista, dzięki Bogu”, jak powiadał), a drugi – Tadeusz Kantor – w kwestii wiary nie składał żadnych deklaracji. Wychowani w środowiskach pielęgnujących tradycję, od dziecka obeznani z religijnymi rytuałami, jako artyści stali się współtwórcami i wybitnymi przedstawicielami dwudziestowiecznej awangardy, przeważnie odrzucającej to, co osobiste na rzecz formalnych eksperymentów. Tymczasem przeżycia wyniesione z dzieciństwa znalazły wyraz – różnym stopniu – w filmach Buñuela oraz spektaklach Kantora. Zarazem jednak wychowanie w innych kulturach, odmienne doświadczenia historyczne miały wpływ na istotne różnice, także w kwestii obecności religijnych motywów w sztuce obu artystów, wyświetlające się przy bliższym wglądzie w ich twórczość.

Katarzyna Osińska – dr hab., profesor w Instytucie Slawistyki Polskiej Akademii Nauk w Warszawie. Zajmuje się teatrem rosyjskim XX i XXI wieku, relacjami teatru ze sztukami plastycznymi, w tym związkami twórczości Tadeusza Kantora z rosyjską awangardą, problematyką transferu kulturowego w odniesieniu do kontaktów rosyjsko-hiszpańskich.