Wystarczy zrobić tylko pierwszy krok…
Happeningi i Teatr Happeningowy Tadeusza Kantora – opis i analiza krytyczna zjawiska.
Prelekcja Justyny Michalik organizowana przez Sekcję Sztuki Nowoczesnej Krakowskiego Oddziału Stowarzyszenia Historyków Sztuki.
Spotkanie odbędzie się 28 lutego 2014 o godz. 19.00, w siedzibie Ośrodka Dokumentacji Sztuki Tadeusza Kantora Cricoteka przy ul. Kanoniczej 5 w Krakowie.
Spotkanie poprowadzi Anna Baranowa.
Happeningowa replika Tratwy Meduzy Géricaulta w ramach czteroczęściowego Panoramicznego Happeningu Morskiego w Łazach nad Morzem Bałtyckim, 23 sierpień 1967, fot. nieznany
Po powrocie z Nowego Jorku (1965 r.) gdzie Tadeusz Kantor poznał twórczość światowej sławy happenerów, zajmował się happeningiem przez kolejnych 6 lat – do 1971 roku. Był to w jego twórczości bardzo intensywny okres poświęcony nie tylko happeningowi – przez cały czas, jak się okazało, szukał wtedy najlepszego sposobu do wyrażenia, przedstawienia swojej koncepcji sztuki teatralnej, co koniec końców udało mu się w pełni dopiero kilka lat później. I właśnie temu okresowi w jego twórczości – czasowi eksperymentów i poszukiwań poświęcone będzie to wystąpienie.
Podczas prelekcji w skrócie omówione i poddane interpretacji zostaną happeningi i działania happeningowe realizowane przez Tadeusza Kantora – począwszy od Happeningu-Cricotage, który odbył się w 1965 roku w Warszawie oraz słynnej Linii podziału, która miała miejsce kilka dni później w siedzibie krakowskiego Stowarzyszenia Historyków Sztuki, poprzez kolejne akcje tego typu, łącznie z realizacją jego idei Teatru Happeningowego, czyli Kurką Wodną z 1967 roku, aż po czwartą wersję Lekcji anatomii wedle Rembrandta – ostatni happening artysty zorganizowany w październiku 1971 roku w Norwegii.
Omówienie wybranych realizacji pozwoli pokazać to, w jaki sposób Kantor wykorzystywał formułę happeningu w swoich poszukiwaniach artystycznych, jak jego działania korespondują ze zjawiskiem happeningu na świecie oraz jakie miejsce zajmują na tle tego typu działań podejmowanych przez innych artystów w Polsce.
Szczególnie ciekawe w tym kontekście wydają się eksperymenty formalne, które pozwoliły Kantorowi wejść do grona najważniejszych, światowych twórców happeningu – czego wyrazem jest jego udział w międzynarodowej wystawie Happening und Fluxus – Materialien 1959-1970, zorganizowanej w 1970 w Kölnischer Kunstverein w Kolonii, która prezentowała dokumentację ok. 500 najważniejszych wydarzeń happeningowych i stanowiła podsumowanie i symboliczne zakończenie historii tego nurtu.
Niezwykle istotnym kontekstem dla omawianych działań Kantora będzie performance art. Działania performatywne są ważnym kierunkiem badań współczesnej humanistyki, a performans jest dziś jedną z najczęściej wykorzystywanych praktyk artystycznych. Z całą pewnością korzeni zwrotu performatywnego upatrywać należy w happeningu lat 60.
Justyna Michalik – absolwentka polonistyki, teatrologii oraz podyplomowych studiów zarządzania kulturą UJ. Współredaktorka licznych wydawnictw dotyczących życia i twórczości Tadeusza Kantora m.in.Tadeusz Kantor i artyści Teatru Cricot 2 (Cricoteka, 2009), Szewcy Tadeusza Kantora (Cricoteka 2010), Umarła klasa. Seans Tadeusza Kantora. 1975-1979, (Cricoteka 2011). Współtwórczyni wystaw i współredaktor katalogów wystaw Tadeusza Kantora w Polsce i za granicą, m.in. Od „Małego dworku” do „Umarłej klasy” w Muzeum Narodowym we Wrocławiu (2010), Tadeusz Kantor – polski awangardysta i reformator teatru, Kumu Art Museum, Tallin (2011), Tadeusz Kantor. Malarstwo. Teatr, Narodowa Galeria Sztuki w Wilnie (2012). Autorka artykułów: Kalendaria życia i twórczości Tadeusza Kantora. Próba charakterystyki specyficznej formy wydawnictw i ich znaczenie w kontekście tworzenia programu muzeum Tadeusza Kantora (w:) Zarządzanie w Kulturze – Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Jagiellońskiego, Tom 12, Kraków 2011 oraz Happening według Kantora, (w:) Tadeusz Kantor. Malarstwo. Teatr katalog wystawy w Narodowej Galerii Sztuki w Wilnie, Wilno 2012. Stypendystka Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2013). Od 2008 roku współpracuje z Cricoteką.
Zrealizowano w ramach stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego
