Takarazuka camp – premiera!
Zapraszamy do udziału w drugiej edycji Nocy Tańca, organizowanej przez Miasto Kraków.
Krakowski Teatr Tańca przygotował z tej okazji premierę spektaklu „TAKARAZUKA camp” w reżyserii i choreografii Eryka Makohona, z udziałem tancerzy i Adeptów Teatru.
Partnerem wydarzenia jest Ośrodek Dokumentacji Sztuka Tadeusza Kantora CRICOTEKA.
Zapraszamy na pokazy o godzinie 19.00 oraz 21.00.
Rezerwacji bezpłatnych wejściówek można dokonywać na adres mailowy: rezerwacje@cricoteka.pl od czwartku, 6 czerwca 2019, od godziny 11.00.
Ilość miejsc ograniczona!
_______________________________
reżyseria i choreografia: Eryk Makohon
scenografia: Eryk Makohon
muzyka: Marcin Żminkowski, Amy Winehause
występują Tancerze Krakowskiego Teatru Tańca: Pamela Bosak, Angelika Mizińska, Magdalena Skowron, Paweł Łyskawa oraz Adeptki Krakowskiego Teatru Tańca: Renata Bobel, Anna Ferenc, Aniela Pramik, Dobrochna Sobek, Magda Targosz, Katarzyna Augustyn, Sylwia Chrząszcz, Agata Czyż, Olga Kalarus, Monika Kareł, Amelia Letniowska, Agnieszka Rajca
producent: Stowarzyszenie Krakowski Teatr Tańca
premiera wznowienia: 16 czerwca 2019
Spektakl inspirowany jest teatrem japońskim – popularną rewią żeńską – Takarazuka, działającą w mieście o tej samej nazwie od prawie stu lat. Specyfika i oryginalność teatru, w którym wszystkie role, zarówno męskie jak i żeńskie odgrywają kobiety, stały się punktem wyjścia do rozważań na temat teatralności płci, konstrukcji płci kulturowej oraz stereotypowego postrzegania płci przez społeczeństwo. Kandydatki na „takarazinki” przygotowują się przez dwa lata w specjalnej szkole do odgrywania ról męskich i ról kobiecych. Przyswajają sobie kata, czyli charakterystyczne dla danej płci formy gramatyczne, sposoby zachowania, gesty, mimikę. Dla twórców spektaklu ciekawym zagadnieniem jest jednak odgrywanie ról kobiecych przez kobiety. Teatr Takarazuka wydaje się bowiem doskonale potwierdzać tezę Simone de Beauvoir: „nie rodzimy się kobietami – stajemy się nimi”.
„W „Takarazuka camp” dochodzi do spotkania kultur i twórczego przetworzenia wzorca. W tym wypadku następuje przeniesienie cech właściwych kulturze dalekowschodniej na grunt polskiej (…) na styku dwóch odmiennych kultur może wytworzyć się trzecia, zawierająca nowe wartości (…) spektakl stanowi dowód na to, jak bardzo inspirująca potrafi być kultura japońska z całą swoją różnorodnością, wysokim poziomem kreowania świata przedstawionego czy zabawą w konstruowanie płci kulturowej.”
(Małgorzata Wielgosz, Teatralne rozgrywki między kobiecością a męskością inspirowane japońską rewią Takarazuka [w:] Inspirująca i inspirowana. Podkultura japońska, pod red. Adrianny Wosińskiej)
