Wprowadzenie
Happening zrodził się w Stanach Zjednoczonych w późnych latach 50. Z ang. happen – zdarzyć się.
Happening obalił uznane reguły i wartości artystyczne. Poprzez angażowanie swobodnych środków artystycznych wielu dyscyplin sztuki, dążył do upodobnienia sztuki do życia, zatarcia dzielących je granic. Przy czym rolę najistotniejszą odgrywa tutaj przypadek, organizujący przebieg akcji happeningowych – przypadek wszak wiąże nasze doświadczenia życiowe.
Wydarzeniem, które odczytywane bywa jako wyraźny zwiastun fascynacji Kantora happeningiem była zorganizowana przez artystę w 1963 roku „Antywystawa” zwana „Wystawą Popularną”, okrzyczana jako pierwszy polski environnement. Artysta zgromadził w przestrzeni Krzysztoforów przedmioty, które pozbawione zostały swojego związku z rzeczywistością. Skompilowane zostały na zasadzie przypadku, a także w sposób wyraĽny kumulują pewien rodzaj negacji wobec konwenansów i przyjętych powszechnie zwyczajów wystawienniczych. Sama ich fizyczność narzucająca się niemal w obrębie neutralnej przestrzeni wystawienniczej, miała być dostatecznym pretekstem i nośnikiem wartości.
Kolejnym przejawem wydaje się być wystawienie przez Kantora w Krzysztoforach w 1965 roku pod swoją nieobecność obrazu „Proszę się podpisać”, na którego powierzchni mieli podpisywać się widzowie. W wydarzeniu tym Kantor jednocześnie świadomie zanegował obraz jako autorskie dzieło sztuki, a także poddał w wątpliwość fachowość jego wykonania, rzemiosło malarskie, odświętność wernisażu i powszechnie utrwaloną konwencję wystaw. Był to rodzaj swoistego wprowadzenia do atmosfery szoku i skandalu, która towarzyszyć będzie niedługo typowym akcjom happeningowym artysty.