Umarła klasa, 1975

Teatr śmierci

Scena spektaklu Tadeusz Kantor, Dominka Michalczuk fot. Jacquie Bablet

"(...) Manekin użyty przeze mnie w 1967 roku w Teatrze Cricot 2 ("Kurka wodna") był po "Wiecznym Wędrowcu" i "Ambalażach Ludzkich" kolejną postacią, która się zjawiła w sposób naturalny w moich "Zbiorach" jako jeszcze jedno zjawisko zgodne z moim od dawna przekonaniem, że jedynie realność najniższej rangi, przedmioty najbiedniejsze i pozbawione prestiżu są zdolne ujawnić w dziele sztuki pełną swą przedmiotowość.
Manekiny i Figury Woskowe egzystowały zawsze na peryferiach usankcjonowanej Kultury. Dalej nie miały już wstępu. Zajmowały miejsce w BUDACH JARMARCZNYCH, podejrzanych GABINETACH KUGLARSKICH, z dala od światowych przybytków sztuki, traktowane z góry jako KURIOZA przeznaczone gustom pospólstwa. Z tego właśnie powodu to one, a nie akademickie, muzealne kreacje sprawiły, że na mgnienie oka uchylała się zasłona.

Scena spektaklu Zbyt długie Zaduszki Scena zbiorowa fot. J. Dalman

Mają również MANEKINY swoją stronę PRZEKROCZENIA. Egzystencja tych tworów, wykonanych na kształt człowieka, niemal "bezbożnie" w sposób niezalegalizowany, jest wynikiem procederu heretyckiego, objawem nowej, Ciemnej, Nocnej, Buntowniczej strony działalności ludzkiej, Przestępstwa i Śladu Śmierci jako Źródła poznania (...)
Nie sądzę, aby MANEKIN (lub FIGURA WOSKOWA) mógł zastąpić ŻYWEGO AKTORA jak to chciał Kleist i Craig. Byłoby to zbyt łatwe i naiwne. Staram się określić motywy i przeznaczenie tego niezwykłego tworu, który nagle pojawił się w moich myślach i ideach. Jego pojawienie zgadza się z moim przekonaniem coraz mocniejszym, że ż y c i e można wyrazić w sztuce jedynie przez b r a k życia, przez odwoływanie się do ŚMIERCI, przez POZORY, przez PUSTKĘ i brak PRZEKAZU. MANEKIN w moim teatrze ma stać się MODELEM, przez który przechodzi silne odczucie ŚMIERCI i kondycji UMARŁYCH. Modelem dla ŻYWEGO AKTORA."
(...)

(Tadeusz Kantor, Manifest Teatru Śmierci , Biblioteka Galerii Foksal, Warszawa 1975)

Wędrówki Teatru Cricot 2

Scena spektaklu Teatr Automatów trwa Scena zbiorowa fot. J. Dalman

Łódź Ośrodek Propagandy Sztuki XII 1975
Wrocław   Muzeum Architektury V 1976
Edynburg    Festival of Art, College of Art, Nagroda"Scotsman" VIII 1976
Cardiff     Nationaltheater IX 1976
Londyn    Riverside Studios IX 1976
Warszawa    Pawilon wystawowy SARP XII 1976
Amsterdam    Mickery Theatre II-III 1977
Norymberga     Stadttheater III 1977
Nancy    Festival Mondial du Théâtre IV-V 1977
Sziraz     Festival of Art VIII 1977
Belgrad    Festival BITEF - Grand Prix IX 1977
Paryż    Festival d'Automne Théâtre National de Chaillot X 1977
Bruksela     Théâtre 140 X 1977
Gandawa    Academie des Beaux Arts X 1977
Lyon    Théátre National Populaire X 1977
Lille     Carrefour International du Théâtre, Théâtre Populaire des Flandres XI 1977
Warszawa     Klub Studentów Politechniki Warszawskiej "Stodoła" XII 1977
Florencja     Pallazzo Pitti, Teatro Rondo di Bacco I 1978
Mediolan    Centro di Ricerca per il Teatro I 1978
Adelajda    Adelaide Festival of Arts, Recording Hall III 1978
Sydney    Opera House III 1978
Zurich     Theater 11 V 1978
Genewa     Théâtre Plainpalais V 1978
Caracas    IV Session Mundial del Teatro de Las Nationes, Grand Prix - Nagroda Krytyki VII 1978
Rzym    Teatro Tenda, Rassegna Internationale del Teatro Popolare VII 1978
Berlin Zachodni     Berliner Festspiel IX 1978
Stuttgart    Kammertheater X 1978
Graz    Steirisches Herbst, Schauspielhaus X 1978
Nowy Jork    La Mama Theatre, Nagroda Krytyki OBIE II 1979
Meksyk     Teatro "El Galéon" IV-V 1979
Mediolan    Palazzo Reale V 1979
Sztokholm     Kulturhuset VI 1979
Kraków     Klub studencki "Rotunda" XI 1979
Prato     Fabbricone IX 1980
Kraków     Sala "Sokoła" VI 1981
Toga Mura    Toga Festival 82 VII 1982
Tokio Parco 3 VIII 1982
Londyn    Riverside Studio XI 1982
Barcelona    Poliorama III 1983
Cagliari     Pierluigi da Palestrina III 1983
Madryt     Teatro Maria Guerrero IV 1983
Warszawa    Klub Studentów Politechniki Warszawskiej "Stodoła" V 1983
Kraków    Sala "Sokoła" V 1983
Paryż    Centre Georges Pompidou IX 1983
Genewa     Théâtre Plainpalais IX 1983
Murcia     Teatro Romea III 1984
Las Palmas     Teatro Perez Galdas III-IV 1984
Sevilla     Sala Municipal de Cultura IV 1984
Los Angeles     Olympic Arts Festival, Television Center, Studio 9, VII 1984
Tel Aviw    Jaffa Harbour Theatre XII 1985
Bari     Teatro Petruzzelli V 1986
Paryż    Théâtre Gémier, Palais de Chaillot V 1989
Pamplona    Teatro Gayarre IV 1991
Saragossa    Teatro Principal IV 1991
Montreal    Theatre Denise Pelletier VI 1991
Nowy Jork    La Mama Theatre VI 1991
Wenecja    Teatro Goldoni VII 1991
Praga     Teatr Labirynt IX 1992
Brno    Divadlo na Provazku IX 1992

Drukuj

Umarła klasa, 1975

Newsletter