Nadobnisie i koczkodany, 1973

4 V 1973

Galeria Krzysztofory

ul. Szczepańska 2 w Krakowie

Człowiek z deską Projekt do spektaklu Kolekcja "A", Kraków fot. Cricoteka

ZESPÓŁ

SZATNIA

szatniarze

         LESłAW JANICKI

         WACłAW JANICKI

ŁAPKA NA SZCZURY

Bestia Domestica

         MARIA STANGRET

KURNIK

księżna zofia z abenceragów kremlińska

         ZOFIA KALIŃSKA

40 Mandelbaumów

WIDZOWIE

pandeusz klawistański

         ZBIGNIEW BEDNARCZYK

tarkwiniusz pępkowicz

         JAN GÜNTNER

SIR Grant blaguewell-padlock

człowiek ze śmiercią

         STANISłAW GRONKOWSKI

SIR tomasz blazo de liza

człowiek z deską

         BOGDAN GRZYBOWICZ

DR don nino de gewacz, Kardynał

człowiek z drzwiami

         JACEK STOKłOSA

GRAF andrzej władimirowicz czubinin zalatajew

człowiek-samobójca

         KAZIMIERZ MIKULSKI

Cygan

         STANISŁAW RYCHLICKI

oliphant beedle

MILIARDER

         WIESłAW BOROWSKI

goldman baruch teerbroom

GłÓWNY MANDELBAUM

         ZBIGNIEW GOSTOMSKI

liza

nina

DWIE NIELETNIE

         MIRA RYCHLICKA

         BARBARA KOBER

         STANISłAW BALEWICZ

         MONIKA PIOTROWICZ

         PAWEł PARTYKA

(Teatr Niemożliwy T. Kantora - program do spektaklu, Kraków 1973)

 Kobieta z łapką na szczury: Maria Stangret fot. Archiwum Cricoteki

"(...)
ANEKTOWANIE REALNOŚCI

Rzeczywistości można jedynie
"u ż y ć".
Jest to najwłaściwszy termin.
Operowanie rzeczywistością
w  s z t u c e
oznacza
jej  a n e k t o w a n i e.
Owo dopowiedzenie: "w sztuce" -
wymaga, aby to anektowanie
nie odnosiło się do praktyki życiowej,
aby było
b e z i n t e r e s o w n e,
b e z u ż y t e c z n e,  czyli
b e z c e l o w e.
(Określenie: "absurdalne"
jest w tym wypadku nietrafne,
użyte jest z pozycji właśnie
praktyki życiowej w stosunku
do zjawisk w sztuce.)
Epitety te nie mogą
w żadnym wypadku
kojarzyć się z   z a b a w ą,
grą lub żonglerką.

Anektowanie rzeczywistości
w sztuce - ma głębokie
znaczenie.
W tym  a k c i e
rzeczywistość
p r z e k r a c z a
s w o j e   g r a n i c e,
w sferę
"n i e m o ż l i w e g o".
Anektowana rzeczywistość obejmuje

realne przedmioty,
sytuacje,
otoczenie
istniejące aktualnie
i w danym miejscu.
Miejsce formowania, które tu
nie ma nic do  r o b o t y -
zajmuje
z a c h o w a n i e   s i ę,
p o s t ę p o w a n i e,
g e s t   a n e k t u j ą c y,
(jakby  "zamawiający" ową rzeczywistość) -
r y t u a ł.
(...)"

(Tadeusz Kantor, Metamorfozy. Teksty o latach 1938 - 1974, wybór i opracowanie Krzysztof  Pleśniarowicz, Cricoteka, Księgarnia Akademicka, Kraków 2000, s. 594-595)

 Scena spektaklu Z teatru do Szatni przybył Człowiek o dwóch dodatkowych nogach: Zbigniew Bednarczyk Szatniarz: Lesław Janicki fot. Archiwum Cricoteki

"(...)
Sublimowanie zbyt fizycznej happeningowej realności i obecności w czasie i przestrzeni przeniosło cały wysiłek w sferę bardziej wolną, o rozszerzonych granicach, wyobraźni bardziej "myślowej" niż wizualnej, "niemożliwej".
Ważne jest dla mnie w tym momencie scalenie
w i e l k i e j  m n o g o ś c i
p r o p o z y c j i
tak pomyślanych, aby u widza powstało
o d c z u c i e
n i e m o ż l i w o ś c i
o g a r n i ę c i a
i   o d c z y t a n i a   całości
z  p o z y c j i  w i d z a.
O d b i ó r   u  widza dokonuje się w tym wypadku
poprzez
R e f l e k s j ę
t w o r z ą c ą  się z korelacji
przedmiotów i czynności,
które
nie są "dziełem" lub
materializacją, lecz
p u n k t e m  o p a r c i a
dla procesu myślowego i spirytualnego.
(...)"

(Tadeusz Kantor, Metamorfozy. Teksty o latach 1938 - 1974 , wybór i opracowanie Krzysztof Pleśniarowicz, Cricoteka, Księgarnia Akademicka, Kraków 2000, s. 600)