Miejsce teatralne
„Bez podziału na scenę i widownię. M i e j s c e r e a l n e: z r u j n o w a n y p o k ó j. Wojna. Do tej ruiny a nie do teatralnego „f a l s y f i k a t u” słonecznej wyspy Itaki – wraca z wojny Ulisses (ze sztuki Wyspiańskiego). W tej ruinie siedzą widzowie. Czekają. Czas wojny (naszej, z lat 40.) i to
m i e j s c e zrujnowane (w Krakowie) wciskają swe ślady na antycznej opowieści. Pierwsze w sztuce nowoczesnej „environnement”. Widz nie ogląda dzieła, lecz znajduje się w jego środku.”
(Tadeusz Kantor, Przedmioty, klisze pamięci…, opracowanie: Anna Halczak, Krzysztof Pleśniarowicz, BWA Wrocław 1990, s.12)