Lata 1956 – 1974
1956
Jako scenograf przenosi swoje eksperymenty formalne na oficjalne sceny. Pisze prace teoretyczno-polemiczne. Indywidualna wystawa malarstwa w Galerii „Po prostu” w Warszawie – pierwsza w Polsce manifestacja sztuki informel. Wyjeżdża na krótko do Wiednia.
1957
Zostaje współzałożycielem Grupy Krakowskiej, której kilkakrotnie był później prezesem.
Indywidualna wystawa malarstwa inaugurująca działalność Galerii Krzysztofory.
Współorganizuje II Wystawę Sztuki Nowoczesnej w Warszawie. Była to najważniejsza manifestacja sztuki nowoczesnej w Polsce od 1948 r.
1958
Wchodzi w żywy i stały kontakt ze sztuką międzynarodową. Podróż do Szwecji i Paryża. Wystawa indywidualna w Galerii Samlaren w Sztokholmie. Bierze udział w wystawie „L’art du XXI siecle. Randez-vous de l’avant-garde internationale”, Charleroi, Palais des Exposition. Wykonuje ilustracje do pierwszego po wojnie książkowego wydania dramatu Witolda Gombrowicza Iwona, księżniczka Burgunda (Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1958).
Umiera w Krakowie Maria Jarema, z którą łączyła go wieloletnia przyjaźń.
1959
Indywidualne wystawy malarstwa w Galerie H. Le Gendre w Paryżu i w Kunsthalle w Düsseldorfie. Udział w światowej wystawie Documenta 2 w Kassel.
1960
Indywidualne wystawy malarstwa w Saidenberg Gallery w Nowym Jorku i w Galerii 54 w Göteborgu. Uczestniczy w XXX Biennale w Wenecji. Rozpoczyna próby nowego spektaklu Teatru Cricot 2 – W małym dworku St. I. Witkiewicza.
1961
Przez okres 1 semestru prowadzi gościnne wykłady na Wydziale Malarstwa Hochschule für Bildende Künste w Hamburgu. Dłuższy pobyt w Niemczech, Szwecji, Włoszech i we Francji. Wystawa indywidualna w Galerie H. Le Gendre w Paryżu. W Krakowie, w Galerii Krzysztofory przygotowuje inscenizację sztuki St. I. Witkiewicza W małym dworku (premiera 14 I 1961) i prawie równocześnie dekoracje oraz kostiumy do Nosorożca E. Ionesco (Teatr Stary).
1962
Wraca w połowie roku do Krakowa. Przygotowuje inscenizację i scenografię do opery Masseneta Don Kichot.
1963
Urządza w Galerii Krzysztofory w Krakowie wielką „Wystawę Popularną”, która jest jednym z pierwszych w Polsce environnement. Inscenizuje w tej samej galerii sztukę St. I. Witkiewicza Wariat i zakonnica (premiera 8 VI 1963). Wykonuje pierwsze emballages.
1964
Podróż do Szwajcarii, Niemiec i do Francji. Indywidualna wystawa malarstwa w Galerie Alice Pauli w Lozannie. Udział w wystawie polskiego malarstwa „Profile IV” w Bochum. Rozpoczyna serię obrazów (collages) z parasolami. Pisze Manifest Emballages. Manifesty stają się z czasem jego metodą i podstawą wszystkich późniejszych działań artystycznych.
1965
Wyjazd do USA (siedem miesięcy). Organizuje w Warszawie i w Krakowie pierwsze swoje happeningi („Cricotage”, „Linia Podziału”).
1966
Dłuższy pobyt w Niemczech. W Baden-Baden realizuje z niemieckimi aktorami spektakl Der Schrank (Szafa) wg wcześniejszej swojej inscenizacji sztuki St. I. Witkiewicza W małym dworku. Powtarza spektakl w Monachium, Heidelbergu, Bochum i Essen.
Wystawy indywidualne w Baden-Baden (Staatliche Kunsthalle), Paryżu (Galerie de l’Université), Bazylei (Galerie Handschin) i Sztokholmie (Galerie Pierre). W Bazylei urządza happening „Le Grand Emballage”. W Polsce uczestniczy w Sympozjum Artystów i Naukowców w Puławach, gdzie wykonuje „Emballage-Voyageur”.
1967
W Warszawie, w Galerii Foksal, realizuje happening „List”, a w miejscowości łazy nad Bałtykiem „Panoramiczny happening morski” w czterech częściach: „Koncert morski”, „Tratwa Meduzy”, „Le barbouillage erotique”, „Kultura agrarna na piasku”. Wystawy indywidualne „Emballages” w Warszawie (Galeria Foksal) i w Krakowie (Galeria Krzysztofory). Uczestniczy w IX Biennale w Sao Paulo (nagroda). W Galerii Krzysztofory inscenizuje sztukę St. I. Witkiewicza Kurka wodna (premiera 28 IV 1967). Zostaje profesorem kontraktowym na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie (do 1969 r.).
1968
Wyjeżdża do Niemiec, Francji, Jugosławii i Włoch. Uczestniczy w wystawie i w sympozjum „Prinzip Collage” w Norymberdze, gdzie również na potrzeby filmu „Kantor ist da” (reż. Dietrich Mahlow) realizuje happeningi: „Lekcja anatomii według Rembrandta”, „Rozmowa z nosorożcem” i „Die Grosse Emballage”. Uczestniczy w sympozjum w Vela Luka i wykonuje „Krzesło-Emballage”, a w Galerii Krzysztofory w Krakowie, podczas Wystawy Grupy Krakowskiej, realizuje happening „Hommage a Maria Jarema”. Otrzymuje europejską nagrodę za malarstwo „Premio Marzotto”.
1969
Pierwsze zagraniczne tournée Teatru Cricot 2. Spektakle Kurki wodnej podczas Festiwalu Premio Roma w Rzymie (Galeria Nazionale d’Arte Moderna), w Modenie i w Bolonii.
Dietrich Mahlow kręci sceny do filmu „Säcke, Schrank und Schirm” (pierwsza emisja 1972), a T. Kantor przygotowuje na potrzeby tego filmu kilka różnych akcji happeningowych, m.in. na jugosłowiańskim wybrzeżu Adriatyku, na dworcu, w letnim pałacyku Tito.
1970
Wystawa-akcja „Multipart” w Galerii Foksal w Warszawie, wystawa malarstwa i obiektów teatralnych w Galerii Krzysztofory w Krakowie i wystawa „Multipart” w Galerie Alice Pauli w Lozannie. Uczestniczy w światowej wystawie „Happening und Fluxus” w Kölnischer Kunstverein w Kolonii oraz w międzynarodowej wystawie „Galeries Pilotes” w Lozannie i w Paryżu.
1971
Tournée Teatru Cricot 2. Spektakle Kurki wodnej odbywają się w Nancy (International Festival) i w Théâtre 71 w Paryżu. Realizuje Pomnik Niemożliwy – „Krzesło”, przedmiot-rzeźbę o wys. 14 m w Oslo, w Henie-Onstad Kunstsenter. Wystawy indywidualne: „Multipart II”, „Ambalaże konceptualne” i „Cambriolage” w Galerii Foksal w Warszawie. Z częścią zespołu Cricot 2 uczestniczy w I Atelier Internationale de Théâtre Experimental w Dourdan k/Paryża – przedstawia happeningi „Pralnia” i „Lekcja anatomii według Rembrandta”.
1972
Wyjazd Teatru Cricot 2 na Międzynarodowy Festiwal do Edynburga ze spektaklem Kurka wodna. Pierwszy duży sukces Teatru, zapoczątkowujący jego międzynarodową sławę. Inscenizuje w Paryżu, Théâtre 71, sztukę St. I. Witkiewicza Szewcy.
1973
Inscenizuje w Krakowie sztukę St. I. Witkiewicza Nadobnisie i koczkodany (premiera 4 V 1973, Galeria Krzysztofory). Wyjazd Teatru Cricot 2 do Edynburga i Glasgow ze spektaklem Nadobnisie i koczkodany. Wystawa indywidualna w Warszawie (Galeria Foksal) – „Wszystko wisi na włosku”.
1974
Tournée Teatru Cricot 2 – Paryż, Rzym, Nancy, Shiraz, Essen – ze spektaklami Nadobnisie i koczkodany. Projektuje scenografię do Balladyny J. Słowackiego (Kraków, Teatr Bagatela).
Oprac. Józef Chrobak
Oprac. działu: Jolanta Kunowska